สวัสดีขอรับ กระผมมีโอกาสได้เจอกับหญิงชรานามยายแม้นที่กลางไพรเขาใหญ่ ได้รับการชักชวนให้เข้ามาอยู่เรือนหลังนี้ ด้วยความประทับใจในอัธยาศัยไมตรีของยายแม้นและน้องสาวที่ได้ทักทายพูดคุยกับกระผม ธรรมดาแล้วไม่ค่อยมีใครยอมทักทายคนหน้าตาเหมือนเสือบ้านนอกสมัย ไอ้เสือเอาวา...อย่างกระผมหรอก เลยตัดสินใจมาขออยู่ด้วย แต่กระผมคงไม่มีภาพสวยๆมาอวดใครดอกนะขอรับ เพราะไม่มีทั้งอุปกรณ์และฝีมือ ภาพนี้จากอุปกรณ์ล้าสมัย ถ่ายในระยะไกลประมาณ ๓๐ วา เพื่อยืนยันว่ามีความชมชอบทางด้านนี้อย่าหาว่าไม่เจียมตัวเลยนะขอรับ