.....เสียงเพลง.."คนกับหมา "ของคาราบาว....ดังลั่น...ทำให้คิดได้ว่า...
.....พวกเราทุกคนต้องทนทรมาณกันต่อไปอีก...ทั้งทั้งที่ล่วงเลยเข้าปูนนี้แล้ว....!!!
.....เห็นบรรดา..ขุนศึกท่านฯขึ้นไปร่ายเพลงทวนบนยอดเขาดินสอ....เป็นที่สำราญใจ.......
.....ก็นึกว่าไม่เท่าไร...กะไอ้แค่ปีนเขาดินสอ..มันจาอารายกันนักหนา....ว้า
....แต่..ขอโทษ...!!..ลืมนึกถึงสังขารแห่งตน.....
....กว่าจะกระดึ๊บ..ๆ..ไปถึงข้างบน......พ่อเจ้าประคุณเอ๋ย..!!!!!...ตั๊บ..ตั๊บ..ตับ..แลบ...!!
....ไปถึงก็รู้สึกจะสุกมาก...สาบานไม่ได้พิมพ์ผิด...มันสุกมาก...มาก...!!!
..คิดไปถึงเวรกรรมแต่ปางก่อน.....ตรูไปทำอะไรใครเค๊านักหนา..ล่ะว๊า.....???
...คิดยังไงก็คิดไม่ออก......จนกระทั่ง..อ.ตู่ ท่านฯรำพึงออกมา..จึงบรรลุสัมโพธิญาน ณ.บัดนั้นเอง
....ท่านฯว่า...ที่ต้องมารับทรกรรมแบบนี้..เป็นเพราะพวกเรา....
....ไปกิน..ปูนึ่งที่ร้านป้าทองย้อย...กันบ่อยมากเกินไปนั่นเอง..!!
....เหตุการณ์.....มันตามมานึ่งสนองบนยอดเขา......สาธุ..สาธุ...
....นับแต่นี้ต่อไป..ลูกช้างจะไม่กง..ไม่กิน..ปูนึ่ง..ปูอบฯ......อีกเป็นอันขาด...
....เสียงอ.ตู่...รำพึงดังๆออกมา.....